over atelier74
“In mijn atelier bij de haven van Culemborg lijken de werken uit mijn handen te vloeien, alsof zij zelf willen ontstaan en mij daarvoor gebruiken.”
Al een aantal jaar wilde ik aan de slag met wol, maar de weg ernaar toe liet zich nog niet zien. In die tijd werd ik me steeds meer bewust van de seizoenen. Mijn tuintje in Amsterdam zag ik steeds weer prachtig veranderen. De kracht van de natuur die ik mocht ervaren in het klein, liet me in elk seizoen zijn eigen schoonheid zien.
Het eerste frisse groen van de lente, opborrelend uit de donkere aarde is een cadeau vol verwachting. De volle bloei en kracht van de bloemen en planten in de zomer is een feest om te zien. De kleurenpracht van de herfst die me eraan herinnerd dat ik mag oogsten wat er gegroeid is en mag loslaten wat niet meer bij me hoort.
En dan de naar binnen gekeerde natuur in de winter die me vertelt dat het tijd is om te rusten en naar binnen te gaan. Stilte. Een periode om me te warmen aan mijn eigen vuur, introspectie, voelen en overgave aan wat nodig is.
Toen ik in opdracht een kleed voor een gedenkruimte mocht maken in een oud fort, ontstond het idee van de vazen in het vilt. Bezoekers van de ruimte mogen zelf een bloemetje in de vaas steken en daarmee brengt het ook de seizoenen mee naar binnen. Ik koos voor vilt en daarmee bracht ik warmte en zachtheid in de betonnen ruimte van het fort. En tadaaaa…. daar was het weggetje!
In mijn atelier bij de haven van Culemborg lijken de werken uit mijn handen te vloeien, alsof zij zelf willen ontstaan en mij daarvoor gebruiken.
Diervriendelijke materialen
In deze tijd waarin er -gelukkig steeds meer- aandacht komt voor het welzijn van mens, dier en natuur, prijs ik me gelukkig dat ik kan werken met de mooie materialen wol en natuurlijke garens zoals zijde, hennep, jute en brandnetel.
Een belangrijk uitgangspunt in mijn werk is dat het materiaal diervriendelijk geproduceerd is.
Wol
De wol die ik gebruik is mulesing vrij. Graag deel ik hier meer over de betekenis van mulesing opdat het weer een stukje meer bewustzijn oplevert. Want ook ik wist tot voor kort niet van het bestaan van mulesing en het dierenleed dat het met zich meebrengt.
Mulesing is een praktijk waarbij de huid van de achterkant van (voornamelijk) Merino-schapen wordt verwijderd - zonder verdoving - om te voorkomen dat vliegen hun larven op de schapen leggen. Wanneer schapen besmet raken met deze maden, kunnen ze ziek worden van ernstige infecties die zelfs kunnen leiden tot de dood van het schaap. Wanneer een schaap het mulesingproces heeft ondergaan, wordt de achterkant met littekens bedekt en glad, waarop insecten zich niet kunnen ingraven. Deze methode wordt voornamelijk nog toegepast in Australië (en af en toe in Nieuw-Zeeland) aangezien dit de locaties zijn waar dit bijzondere type vlieg voorkomt. Op de website van Bont voor dieren staat een duidelijk verhaal hierover.
Zijde garens
De zijde garens die ik gebruik zijn -voor zover ik kan nagaan- diervriendelijk geproduceerd. Ik maak op dit moment gebruik van de Ahimsa- en Tussah zijdedraden.
Om de zijdedraad te winnen als deze op zijn mooist en langst is, worden de (levende) rupsen in de cocon in kokend water ondergedompeld. De coconnen worden afgewikkeld, waarna de zijdedraden klaar zijn voor gebruik.
De diervriendelijker alternatieven zijn wildzijde en ahimsazijde. Voor wildzijde worden Tussah zijderupsen gekweekt. Deze rupsen mogen zich wel verpoppen, men gebruikt de (beschadigde) cocon om tot zijdedraad te weven.
Ahimsazijde, of ‘peace silk’ wordt in India gemaakt van coconnen van de Erimot, die, nadat de insecten zijn uitgevlogen, worden verzameld. Meer informatie over het dierenleed bij de zijdeproductie.